Marylski Eustachy (1804-1871)

Eustachy Anastazy Józef Marylski urodził się 29 marca 1804 roku w Rozlazłowie (pow. sochaczewski). Sędzia Pokoju Powiatu Błońskiego, ziemianin, pisarz. Był synem Piotra i Katarzyny z Cybulskich. Piotr Marylski był kapitanem wojsk Kościuszki w czasie powstania 1794 roku, radcą powiatu sochaczewskiego i marszałkiem sejmiku błońskiego.

Trzykrotnie żonaty; 27 lipca 1830 roku w Krakowie wziął ślub z Urszulą Dominiką Sariusz-Skórkowską (1810-1844), córką Feliksa i Joanny Weryha-Darowskiej (c. Kazimierza, właściciela majątku Balice k. Krakowa). Małżonkowie mieli czworo dzieci: Henryk Władysław Feliks Włodzimierz (1833); Jadwiga Teresa Joanna (1834); Joanna Agrypina Zofia (1839); Bronisław (1841). Urszula Marylska zmarła 9 marca 1844 roku w Karnicach.

28 maja 1846 roku w Piasecznie wziął ślub z Teodorą Domicellą Weryha-Darowską h. Ślepowron (1802-1859), córką Józefa i Felicjanny hrabiny Walewskiej. Małżeństwo było bezdzietne, Teodora zmarła 3 lutego 1859 roku.

Około 1860 roku wziął ślub z Ludgardą Leonardą Ursyn-Pruszyńską h. Rawicz (1835-1869), córką Hipolita i Ludwiki Ursyn-Pruszyńskiej. Z tego małżeństwa miał syna, Antoniego Eustachego (1865). Ludgarda zmarła 28 października 1869 roku.

Uczył się w gimnazjum w Płocku. W 1820 roku został przyjęty do Liceum Warszawskiego i umieszczony na pensji u Mikołaja Chopina (ojca Fryderyka). Po ukończeniu liceum rozpoczął studia w Uniwersytecie, gdzie otrzymał dyplom magistra prawa i administracji w 1826. W 1828 wyjechał, wraz z Fryderykiem Skarbkiem w podróż po krajach Europy Zachodniej. W Paryżu, w uznaniu wiedzy i umiejętności, został przyjęty do Królewskiego Towarzystwa Geograficznego. Po powrocie do kraju zajął się gospodarowaniem w majątkach Książenice i Żółwin, które odziedziczył po swoim ojcu w roku 1829. W 1831 brał udział w powstaniu listopadowym, rok później został radcą Dyrekcji Szczegółowej Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego woj. mazowieckiego, a w 1837 radcą Towarzystwa Ogniowego. W 1864 roku sprzedał majątek Książenice rodzinie Sołtanów. W latach 1847-63 był sędzią pokoju pow. błońskiego. Należał również do Towarzystwa Rolniczego.

Oprócz gospodarowania, dużo podróżował (Niemcy, Francja, Szwajcaria, Włochy) a podróże wykorzystywał do gromadzenia materiałów historycznych. W roku 1829 opublikował „Wspomnienia zgonu zasłużonych w narodzie Polaków”. W 1860 „Pomniki i mogiły Polaków na cmentarzach zagranicznych, zebrał i opisał Eustachy Marylski”, które były podsumowaniem jego zainteresowań i zagranicznych podróży. Przetłumaczył także z francuskiego i wydał rękopis Antoniego Łukasza Krutty „Dziennik przyjęcia i pobytu nadzwyczajnego posła Porty Ottomańskiej do Stanisława Augusta, króla Polski” (1860).

Eustachy Marylski zmarł 4 sierpnia 1871 roku w majątku Żółwin koło Grodziska Mazowieckiego. Pochowany został w rodzinnej kaplicy grobowej na cmentarzu w Brwinowie.

Pochodził ze szlacheckiej rodziny. Herb Ostoja został nadany jednemu z jego przodków po bitwie pod Wiedniem w 1683 r. przez króla Jana III Sobieskiego. Kaplica grobowa stojąca na cmentarzu w Brwinowie powstała prawdopodobnie na przełomie XVIII i XIX wieku. Początkowo stała w majątku rodziny Marylskich w Książenicach pod Grodziskiem Mazowieckim. Do Brwinowa trafiła w 1857.. Przeniósł ją Eustachy Marylski i postawił na grobie swego ojca – Piotra zmarłego w 1829 roku.

Na tablicy przed wejściem czytamy:

„Nędzny przechodniu, ziemi prochu! za tym progiem

Tu wspomnij na swój koniec i kórz się przed Bogiem

Nie mijaj bez westchnienia, wspomóż nas modłami

A i za tobą westchną, jak się złączysz z nami”.