Kozietulski Zdzisław (1843-1905)

Zdzisław Leonard (Leonid) Józef Kozietulski h. Habdank urodził się 30 marca 1843 roku w Radzyniu na Podlasiu; cukrownik, dyrektor cukrowni Hermanów. Był synem Władysława Kozietulskiego i Honoraty z Wierzejskich. Ojciec był pisarzem X Departamentu Rządzącego Senatu, był właścicielem majątku ziemskiego Porady koło Białej Rawskiej oraz folwarku Zagóźdź leżącego obecnie w granicach Warszawy koło Miedzeszyna Letnisko. Dziadek, Jan Chrzciciel Kozietulski Skarbek był pułkownikiem, bohaterem bitwy pod Samo-Sierrą.

Żonaty; 26 czerwca 1869 w Warszawie wziął ślub z Bronisławą Marianną Sikorską (1840-97), córką Józefa i Marii z Chrzanowskich. Małżonkowie mieli dwoje dzieci: Władysław Józef (ur. 29.05.1870 w Warszawie; zm. 20.03.1938 w Sulejówku); Zygmunt Henryk (ur. 05.11.1872 Osada Czersk, par. Jasieniec; zm. 16.04.1875 w Worowie).

Ukończył gimnazjum w Warszawie. Brał udział w Powstaniu Styczniowym. Studiował razem ze swoim rodzonym bratem Karolem w Instytucie Politechnicznym w Puławach. Stamtąd razem ze wszystkimi studentami tej uczelni wstąpili do partii powstańczej. 30 czerwca 1869 roku ukończył Wydział Matematyczno-Fizyczny Szkoły Głównej Warszawskiej (obecnie Uniwersytet Warszawski) z tytułem magister nauk przyrodniczych. Napisał rozprawę filozoficzną pt. „O granicy pojęć ludzkich”, wydaną w 1884 r. w Warszawie.

Pracę w cukrownictwie rozpoczął w Młynowie, następnie pracował na stanowisku chemika w cukrowniach w Czersku oraz w Sokołówce. W 1879 roku w Warszawie na Pradze założył fabrykę olejów uzyskiwanych sposobem ekstrakcyjnym. Niestety firma miała zbyt mało zamówień dlatego powrócił do pracy w cukrownictwie zostając dyrektorem cukrowni w Dzierzbinie. W 1884 roku został dyrektorem cukrowni i rafinerii w Hermanowie, w której przepracował dwadzieścia lat; zrezygnował z przyczyn zdrowotnych w 1904 roku.

Pisał artykuły do prasy technicznej; od 1877 r. w „Przeglądzie Technicznym”, którego był członkiem Komitetu Redakcyjnego. Napisał pracę ”Cedzenie soku buraczanego i produktów cukrowych” (1877); „Teoria rafinowania cukru” (1892)

Około 1895 roku kupił majątek Kąty koło Sochaczewa, który w 1898 roku sprzedał synowi Władysławowi za ponad 70 tys.rubli. Należał do ofiarodawców na budowę ambulatorium w Sochaczewie, był członkiem komitetu budowy tego ambulatorium.

Zdzisław Skarbek-Kozietulski zmarł 27 lutego 1905 roku w Kątach koło Sochaczewa. Pochowany został na cmentarzu par. Św. Wawrzyńca w Sochaczewie.

W roku 1896 Zdzisław Kozietulski wystąpił do Heroldii o przywrócenie jego synowi Władysławowi podwójnego nazwiska (tzn. Skarbek-Kozietulski) uzasadniając i dokumentując, że jego dziadek Jan Chrzciciel był zapisany w Heroldii pod podwójnym nazwiskiem, do czego prawo udowodnił przedkładając dokumenty rodzinne (sprzedaży majątków od 1635 r.). Heroldia przychyliła się do jego wniosku.