Dziembowski Władysław (1831-1896)

Władysław Andrzej Dziembowski urodził się 25 listopada 1831 roku w Łagiewnikach w pow. gnieźnieńskim. Powstaniec 1863 roku, działacz społeczny i gospodarczy, właściciel dóbr Kampinos. Był synem Zygmunta Dziembowskiego i Justyny z Garczyńskich.

Żonaty; 3 października 1857 roku w Babicach wziął ślub z Heleną Różą Pelagią Łaszczyńską z Łaszczyna h. Wierzbna, córką Jakuba Ignacego Łaszczyńskiego z Łaszczyna i Florentyny Moniki Gładysz-Znamierowskiej. Małżonkowie mieli sześcioro dzieci: Zygmunt Florian (1857-1918); Kazimierz (1860); Eleonora (1860); Zofia (1861-1939); Julian (1863-1938); Florentyna (1867).

Władysław Andrzej Dziembowski ukończył gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, następnie studiował prawo w Berlinie. Po studiach rozpoczął pracę w gnieźnieńskim sądzie. Po ślubie w 1857 roku porzucił sądownictwo i zamieszkał w Goraninie w pow. konińskim, gdzie poświęcił się gospodarstwu i brał udział w pracach warszawskiego Towarzystwa Rolniczego.

W trakcie Powstania Styczniowego brał udział w potyczkach pod Mieczownicą i Dobrosołowem. Następnie był intendentem w oddziale Wieniawskiego. W działalności powstańczej pomagała mu żona, która woziła broń i żywność, założyła również lazaret w Kleczewie. Udział w powstaniu zmusił małżonków do zamieszkania w Rudniczach w pow. wągrowieckim.

Władysław Andrzej Dziembowski był dziedzicem dóbr Rudnicze i Palędzia Dolnego, pow. Mogilno, które nabył w 1888 roku od banku szczecińskiego (Sosnówiec). Był współzałożycielem garbarni we Wronkach, a po jej upadku przeniósł się do Kampinosu.

Władysław Andrzej Dziembowski zmarł 7 października 1896 roku w Kampinosie w wieku 64 lat. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Kampinosie.