Brudziński Józef Polikarp (1874-1917)

Józef Polikarp Brudziński h. Prawdzic urodził się 7.02.1874 roku w Bolewie, gmina Stupsk, zmarł 18.12.1917 roku w Warszawie. Doktor medycyny, działacz społeczny i polityczny. Rektor Uniwersytetu Warszawskiego. Był synem Feliksa i Cecylii Katarzyny z domu Myślińskiej. Pochodził z rodziny ziemiańskiej.

Brat Janiny Kondratowicz, właścicielki majątki Krubice.

Żonaty; dnia 3.09.1898 roku w Warszawie wziął ślub z Aliną Anną Marią Mierzejewską, córką Józefa Walentego i Zofii Emilii z domu Patte. Małżonkowie mieli syna Zdzisława.

Józef Brudziński ukończył IV Gimnazjum w Warszawie, w latach 1891-94 studiował medycynę w Dorpacie, a od 1894 r. studiował na Uniwersytecie Moskiewskim. Studia zakończył w 1897 roku, specjalizował się w pediatrii.

W latach 1900-03 pracował w Domu Wychowawczym dla Sierot im. ks. Baudouina w Warszawie. W 1904 organizował szpital im. Anny Marii w Łodzi, sfinansowany przez rodziny łódzkich przemysłowców (obecnie Szpital im. Janusza Korczaka w Łodzi.) Od 1905 do 1910, był naczelnym lekarzem w tym szpitalu. W 1910 roku organizował nowy szpital im. Karola i Marii w Warszawie.

W 1909 roku otrzymał bez egzaminów stopień doktora wszechnauk lekarskich na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Od 1910 był członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Aktywnie działał w Łódzkim Towarzystwie Lekarskim. Był inicjatorem utworzenia Sekcji Pediatrycznej Łódzkiego Towarzystwa Lekarskiego. W 1908 był jednym z założycieli „Przeglądu Pedyatrycznego”, pierwszego czasopisma pediatrycznego w Polsce. Po utworzeniu 11 sierpnia 1915 roku wydziału oświecenia przy komitecie obywatelskim m. Warszawy, został członkiem zarządu, przewodniczącym komisji uniwersyteckiej i podkomisji wydziału lekarskiego. 2 listopada 1915 roku został mianowany rektorem Uniwersytetu. W 1916 roku został ponownie wybrany na rektora na rok akademicki 1916/1917.

Uczestniczył w 1916 r. w procesie tworzenia Tymczasowej Rady Stanu. Był członkiem delegacji, mającej przedstawić żądanie ogłoszenia niepodległości Polski w Berlinie i Wiedniu. Efektem tej delegacji był sygnowany 5 listopada dokument proklamujący regencyjne Królestwo Polskie.

Józef Brudziński był autorem wielu prac naukowych. Dotyczyły one głównie zagadnień neurologii i pediatrii. W opublikowanej w 1909 roku pracy opisał objaw spotykany u chorych z zapaleniem opon, polegający na zgięciu kończyn dolnych w stawach biodrowych i kolanowych oraz przywiedzeniu kończyn górnych do tułowia po biernym zgięciu głowy do klatki piersiowej. Objaw znany jest powszechnie jako objaw Brudzińskiego lub objaw karkowy (Brudzińskiego). W 1916 roku opublikował dwie prace, zawierające opisy objawów – określanych dziś jako objaw policzkowy i objaw łonowy (Brudzińskiego). W pierwszych latach swojej pracy naukowej wiele prac poświęcił zagadnieniu biegunek u dzieci.