Bardziński Jerzy (1893-1933)

Jerzy Aleksander Bardziński urodził się 23 listopada 1893 roku w majątku Sokołów. Podpułkownik Wojska Polskiego, olimpijczyk. Był synem Jana i Izabeli z Ciechanowieckich. Pochodził z rodziny ziemiańskiej, ojciec był dziedzicem wsi Sokołów.

Dwukrotnie żonaty; 3 października 1920 w kościele pp. Wizytek w Warszawie wziął ślub z Haliną Jentys. Małżeństwo zakończyło się rozwodem. W 1931 roku wziął ślub z Alicją (Polą) Halama, tancerką i aktorką (siostrą Lody Halama), córką Stanisława i Marty Cegielskiej. Małżonkowie mieli syna (ur.27.10.1932).

Był absolwentem ekonomii politycznej w Oxfordzie. W 1915 ukończył Oficerską Szkołę Kawaleryjską w Twerze. W listopadzie 1917 roku wstąpił do I Korpusu Polskiego na Wschodzie gen. Józefa Dowbór-Muśnickiego. Po zakończeniu I wojny światowej został przyjęty do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Zaangażował się w odtworzenie 1 Pułku Ułanów Krechowieckich, z którym jako dowódca 2 Szwadronu brał udział w obronie Lwowa. W 1920 roku przez kilka miesięcy dowodził 14 Pułkiem Ułanów Jazłowieckich. 18 sierpnia został ranny podczas walk pod Smerekowem, których celem było odcięcie oddziałom Budionnego drogi na Lwów.

W latach 1921–1923, pełnił funkcję attaché wojskowego przy Poselstwie RP w Londynie. Był oficerem Oddziału II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, zajmującego się wywiadem. Biegle posługiwał się rosyjskim, francuskim, angielskim i niemieckim.

Był także sportowcem; trenował jeździectwo, tenis, lekkoatletykę i narciarstwo. W 1928 roku wystąpił na olimpiadzie w St. Moritz; startował w piątkach bobslejowych, gdzie polska osada zajęła 16 miejsce.

Za czyny bojowe w wojnie polsko-bolszewickiej został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych. Odznaczony także Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Medalem Niepodległości.

Jerzy Bardziński zmarł 26 października 1933 roku w Warszawie. Został pochowany w grobie rodzinnym w Sokołowie.