Bardziński Jan Nepomucen (1788-1852)

Jan Nepomucen Piotr Bardziński h. Abdank urodził się 16 maja 1788 roku w Krośniewicach, zmarł 27 grudnia 1852 roku w Cekowie, pow. kaliski. Oficer Legii Nadwiślańskiej, właściciel dóbr Sokołów. Był synem Floriana i Scholastyki z Modlińskich. Ojciec był podczaszym przedeckim.

Żonaty; w 21 listopada 1818 roku w par. Chlewiska wziął ślub z Anną Józefą Mniewską (ok.1795-1858), córką Franciszka i Cecylii z Modlińskich. Ojciec był podstolim przedeckim, sędzią pokoju pow. radziejowskiego. Małżonkowie mieli syna Zygmunta (1820-84) i córkę Domicellę (1830-78).

W 1806 r. wstąpił do pułku Stanisława Potockiego, w 1807 r służył w Legionie Polsko-Włoskim jako podporucznik. W 1808 oddelegowany do generała Lacoste’a przy oblężeniu Saragossy. Ranny 4.08.1808, na wniosek generała mianowany kawalerem Legii Honorowej 25.08.1808 (miał wówczas tylko 19 lat). Po reorganizacji Legii Nadwiślańskiej służył w kompanii woltyżerów. W 1810 jako dowódca woltyżerów I Pułku Legii Nadwiślańskiej rozpoczął atak pod Trotoną. Ranny 9 kwietnia 1810 pod Moną. Mianowany porucznikiem w 1811, kapitanem w 1812.

Uczestnik Bitew pod Leridą, Mechinezą, Tortuzą, uczestnik oblężenia Halhen, bitew pod Tudellą, Alkaris, Balchen, Saguntem. Uczestniczył w zajęciu Walencji i wielu innych potyczkach. Został przedstawiony samemu Napoleonowi i mianowany tytułem „Chevalier de l’Empire” z uposażeniem.

W 1812 roku odbył kampanię w Rosji. Uczestniczył w bitwach pod Mozajskiem i Smoleńskiem. W bitwie pod Kaługą został mianowany szefem batalionu, miał wówczas 23 lata. 29 listopada 1812 roku został ciężko ranny w bitwie pod Berezyną – stracił wystrzelone od kuli prawe oko. Opatrywany był w kwaterze cesarskiej przez przybocznego lekarza Napoleona – Larrey’a. Leczony w Wilnie, tam został wzięty do niewoli. Na prośbę rodziny skierowaną do cara Aleksandra I został uwolniony, wrócił do Francji. Zwolniony ze służby wojskowej z Korpusu Inwalidów z prawem noszenia munduru.

W 1825 roku odkupił od ojca dobra sokołowskie, w skład których wchodziły: folwark Sokołów, Zaborów Nowy i Zaborów Stary. Tam wybudował dwór oraz wokół niego założył park krajobrazowy. Członek Rady Opiekuńczej Zakładów Dobroczynnych powiatu gostynińskiego. Kolator kościoła w Sokołowie.

Jan Nepomucen Bardziński zmarł 27 grudnia 1852 roku. Pochowany został w na przykościelnym cmentarzu w Sokołowie.

„Uczynki twoje publiczne ocenił, nagrodził i na swoich kartach zapisał Rząd; prywatne, koleżeńskie, unieśli w swych sercach niegdyś towarzysze, sąsiedzi obywatelskie, domowe jako patryarchalne opłakuje rodzina i podwładna czeladka, a wszystkie przed najwyższym swym sądem porachuje PAN do zasług chrześcijańskich.”

Bardzińscy pochodzą od znanego rodu Warszyckich. Nazwisko wzięło swój początek od nazwy dóbr Bardzin.